Dzieciństwo i młodość. Od narodzin do ślubu.
Nasza 3xprababcia Emilia Sympolska urodziła się o dziesiątej wieczorem 18 czerwca 1848 w Zalesiu, par. Mikołajewice (woj. łódzkie) - akt 41. Emilia była córką okupnika (czyli chłopa pańszczyźnianego płacącego czynsz zamiast pracy na pańszczyźnie - źródło 1, źródło 2) z Zalesia Andrzeja Sympolskiego i jego żony Zuzanny z domu Gajzler. Chrzestnymi Emilii byli Jan Braun i Rozalia Gajzler (najpewniej ciotka Emilii). Zuzanna pochodziła od niemieckich osadników (choć jej dziadek podobno przybył z Królestwa Czeskiego). Zgodnie z przekazem rodzinnym Emilia znała język niemiecki.
Emilia miała starszego brata Jana (ur. 1845). Urodziło się jej także dwóch młodszych braci o tym samym imieniu Teofil (niestety obaj zmarli we wczesnym dzieciństwie). Rodzina Sympolskich nie była raczej bogata - w 1851 roku w aktach pisano, że ojciec Emilii był młynarzem, w 1853 - rolnikiem, a w 1855 - już tylko (ubogim) wyrobnikiem.
Kiedy Emilia miała 6 lat, w 1855 roku, zmarł jej ojciec - akt 55. W 1857 jej matka wyszła ponownie za mąż - akt 37. Ojczymem Emilii został dwudziestolatek Antoni Binder (prawdopodobnie też potomek osadników niemieckich, urodzony w wielkopolskim Pęcherzewie). Z czwórki dzieci, jakie mieli Antoni i Zuzanna, dzieciństwo przeżyła tylko Marianna (rocznik 1865; jej siostra bliźniaczka Bronisława zmarła w 1866 roku). Rodzina Binderów chyba się przeprowadzała, bo pierwsze dwoje ich dzieci urodziło się we wsi Chorzeszów, z kolei bliźniaczki przyszły na świat we Włodzimierzu (ok. 4km od Chorzeszowa).
Z braku dokumentów młodość Emilii jest owiana tajemnicą. W 1863, gdy wybuchło powstanie styczniowe, Emilia miała 15 lat, a jej brat Jan - 18. Ale nie mamy informacji o tym, by któryś z członków tej rodziny był zaangażowany w walki, które miały miejsce w okolicy.
Dorosłość - rodzina Krajewskich.
W roku 1874 Emilia miała 26 lat, jej brat Jan - 29, a ich przyrodnia siostra Marianna - 9. W tym właśnie roku Emilia wyszła za mąż za "urlopowanego żołnierza" - trzydziestoletniego szewca Pawła Krajewskiego. Ślub był w Ulesiu (część Rossoszycy).- akt 13.
Rok potem, w 1875 r., Emilia urodziła bliźnięta Michała i Bronisławę. Niestety Michał zmarł. Potem były kolejne dzieci: Walenty (1877-1911), Wiktoria (1879-1882), Józefa (1883-1900), Helena (1885-???), Marianna (1886-1891), Józef (1888-1899), Stanisław (1890-1891), Kazimiera (1892), Kazimierz (???-1904, możliwe że dokument zgonu dotyczył właściwie Kazimiery). W sumie około 10 dzieci, z czego ostatnie urodzone kiedy Emilia miała około 44 lat. Niestety większość zmarła wcześnie - swoje rodziny założyli jedynie Bronisława, Helena i Walenty.
Emilia z rodziną mieszkała prawdopodobnie najpierw w Lasku obok Rossoszycy (tam urodziły się bliźnięta i zmarło jedno z nich), potem w Ulesiu. W latach 1891-92 rodzina przebywała w Szadku-Bobowni (tam zmarły dzieci Marianna i Stanisław, a także urodziło się ostatnie dziecko Emilii), jednak potem wrócili do Ulesia.
W 1890 roku zmarł ojczym Emilii, a w 1894 roku, kiedy Emilia miała 45 lat, zmarła jej matka. W kolejnym roku (1895), Emilia i Paweł wydali za mąż swoją najstarszą córkę, 20-letnią Bronisławę. Emilia po raz pierwszy została babcią w 1897 roku (wnuka urodziła jej córka Bronisława). Niestety wiosną 1898 zmarło dziecko, a latem mąż Bronisławy. W 1900 Paweł i Emilia ponownie wydali Bronisławę za mąż, za naszego przodka Jana Słowińskiego. W tym samym roku ożenił się także (po raz pierwszy) syn Emilii i Pawła - Walenty.
Jesień życia - owdowienie, ponowny ślub, śmierć.
W 1901 roku zmarł mąż Emilii Paweł Krajewski. Emilia miała wtedy 53 lata. W 1905 roku ponownie ożenił się (owdowiały rok wcześniej) syn Emilii Walenty, za mąż wydano też dwudziestoletnią córkę Emilii - Helenę. Nie wiemy, gdzie ani z kim mieszkała Emilia w latach 1905-1910.
W 1910 Emilia, mając lat 62, wyszła za mąż za starszego od siebie o 4 lata Antoniego Kałczaka, wdowca po Nepomucenie. Ślub był w Miedźnie.
W 1911 zmarł syn Emilii, Walenty.
Emilia zmarła 2 lutego 1919 roku w Izabelowie, miała 71 lat. Zgon zgłaszali Wincenty Janicki oraz Jan Sławiński (Słowiński) - zięć Emilii. W akcie (nr 12) nazwisko Emilii zapisano jako Kołczak zamiast Kałczak. Podano tam, że Emilia mieszkała przy mężu wyrobniku w Izabelowie.
Umierając, Emilia miała 2 żyjące córki oraz około 8 żyjących wnucząt. W Izabelowie mieszkała jej córka Helena z rodziną, możliwe że mieszkali wspólnie lub w sąsiedztwie Emilii i jej męża.
Opublikowano 24.09.2022. Aktualizowano 09.05.2024.
