Andzielewicze z Białegostoku

Poniższe informacje na podstawie publikacji "Spisy mieszkańców Białegostoku 1845-1891" i "Spisy mieszkańców Białegostoku z lat 1799-1853" opracowanych przez Wiesława Wróbel i Wiaczesława Szwed oraz białostockich metryk.

Podsumowanie drzewa genealogicznego Andzielewiczów:

Kazimierz Andzielewicz (Handzielewicz) (ur. ok. 1783) + Magdalena Florens (ur. ok. 1773 lub 1783, zm. 1857). Dzieci:
- Mateusz (ur ok 1807)
- Marianna (ur. ok 1813), dzieci: Ludwik (ok. 1840), Emilia (ok. 1837)

(sławetny) Mateusz Andzielewicz (wg aktu ślubu ur. ok 1807), syn Kazimierza i Magdaleny Florens + Marianna Skwerkowska (wg aktu ślubu ur. ok 1809), córka Michała i Teresy. Ślub w 1831 roku w Białymstoku. Dzieci:
- Teofil (ok. 1833) - brak znanych potomków
- Julian (ok. 1835) - brak znanych potomków
- Marceli (ur. 23.03.1846) - żona Teofila Zarachowicz (ur ok. 1857), dzieci Serafin (ur. ok. 1888) i Zofia (ur. ok 1889)
- Konstanty (ok. 1849) - żona Marianna Karczewska (ur. ok 1839)
- Paulina (ur. 04.01.1838)
- Marcjanna (ur. 12.04.1840) - mąż Jan Buratyński (ur. ok 1838, syn Józefa), dzieci: Józef (ur. ok 1862, żona Franciszka Prus, ur. ok. 1859) i Paulina vel Apolonia (ur. ok 1864), Piotr (ur. ok. 1874), Marianna (ur. ok. 1867).
- Marianna (ok. 1843) - mąż Paweł Siemianowicz (ur. ok. 1841), dzieci Piotr (ur. ok. 1875), Jan (ur ok. 1880), Weronika (ur. ok. 1871, mąż Bronisław Sikorski ok. 1865) i Marianna (ur. ok 1883, zm. 1885)

W 1825 roku Kazimierz Andzielewicz (Handzielewicz) mieszkał sam w drewnianym domu pod wiatrakiem.

Spis z 1843 roku obejmuje w rejonie Podwiatrak dom Andzielewicza Mateusza pod numerem 10 i Kazimierza pod numerem 11. Mateusz mieszkał z żoną Marianną, synami Teofilem (lat 10) i Julianem (lat 7) i córkami Pauliną, Marianną (lat 1) i Marcjanną (lat 3).

Według opracowania W. Wróbla, Podwiatrak był to "Obszar miasta za Bramą Litewską, rozciągający się wokół wiatraka stojącego jeszcze pod koniec XIX w. na tzw. Starym Rynku przy ul. Słonimskiej. Ulica Podwiatraczna lub Podwiatrak została później przemianowana na ul. Słonimską, a następnie Gogolewską. Dziś ul. Słonimska od ul. Ogrodowej do ul. Piasta.".

W spisie z 1845 roku są wymienieni: Andzielewicz Tomasz, żona Marianna i jeszcze jedna Marianna Andzielewiczowa z ulicy Stare Bojary. Jak widać na mapce powyżej jest to zaraz obok Podwiatraka.

W spisie 1853 roku w rejonie Podwiatrak mamy Dom Andzielewicza ("11") i Dom wdowy Andzielewiczowej ("12") - wdowy po Kazimierzu.

Dom Andzielewicza zamieszkiwali: Mateusz Andzielewicz lat 55, jego żona Marianna, a także dzieci: Julian, Marceli, Konstanty, Paulina, Marcjanna (nasza przodkini, matka Apolonii Buratyńskiej (Boratyńskiej) i babka Apolonii Staweckiej) oraz Marianna. Rzuca się w oczy brak Teofila. Miałby on około 20 lat. Może wyjechał z miasta za pracą, poszedł do wojska, a może z jakiegoś powodu zmarł.

W 1853 roku w domu wdowy Andzielewiczowej mieszkała ona sama, Magdalena (ur. ok. 1787, zm. 1857), a także jej siostra Rozalia Bakunowska (ur. ok. 1808, zm. 1856) z synem Janem (ur. ok. 1823), synową Józefą (ur. ok. 1827).

W spisie z 1863 roku Mateusz Andzielewicz mieszkał w domu nr 12 na ulicy Podwiatracznej (prawdopodobnie chodzi o ten sam dom co w 1853 r.). Wraz z nim jego żona Marianna, syn Marceli i córka Marianna, a także znany nam już Jan Bakunowski (Bakunowicz) z żoną Józefą. Nie wiadomo, gdzie podziewali się Julian, Konstanty i Paulina. Marcjanna mieszkała z mężem Janem (Iwanem) Buratyńskim w domu nr 2 przy ulicy Suraskiej.

W roku 1869 spis zawiera "Dom Andzielewiczowej" - Mateusza już nie ma, głową rodziny jest wdowa Marianna. Mieszkali z nią jej synowie Marceli, Konstanty i Julian ("żołnierz bezterminowo urlopowany") oraz dwóch zięciów z rodzinami: Paweł Siemianowicz z żoną Marianną i Jan Buratyński z żoną Marcjanną i dziećmi: Józefem i Pauliną (Apolonią?). Brak informacji o Paulinie, córce Mateusza i Marianny - być może wyszła za mąż i wyprowadziła się z domu rodziców. Tak samo "zniknęli" Bakunowscy.

W spisie z 1883 roku mamy już "Dom Andzielewicza" - rolę głowy rodziny (i właściciela domu) przejął najstarszy syn Julian Andzielewicz. Mieszkali z nim: jego brat Marceli z żoną Teofilą Zarachowicz, jego brat Konstanty z żoną Marianną Karczewską, jego siostra Marianna z mężem Pawłem Siemianowicz i dziećmi Piotrem, Janem, Weroniką i Marianną, jego siostra Marcjanna z mężem Janem i dziećmi Józefem (i jego żoną Franciszką Prus), Piotrem, Apolonią i Marianną.

W roku 1890/91 spis podaje, że Julian Andzielewicz mieszkał w Domu Zerbsta (jak podaje opracowanie - "Słonimska / mieszkają z ewangelikami"). Na ulicy Słonimskiej w "Domu Andzielewicza" mamy zaś Marcela z żoną Teofilą i dziećmi Serafinem i Zofią, Konstantego z żoną Marianną, a także Aleksandra Kwiatkowskiego (ur. ok. 1862) z żoną Anną (ur. ok 1860) i dziećmi (Antoni, Dominik, Jan, Anna). Nie wiadomo, jakie stosunki łączyły Kwiatkowskich z Andzielewiczami, czy powiązania rodzinne czy raczej umowa najmu. Marianna Andzielewicz i jej mąż Paweł Siemianowicz mieszkali zaś osobno, w "domu Siemianowicza" na Słonimskiej razem z synami Piotrem i Janem, a także córką Weroniką i jej mężem Bronisławem Sikorskim (ur. ok. 1865). Marcjanna Andzielewicz i jej mąż Jan Buratyński (Boratyński) wraz z dziećmi Józefem (i jego żoną Franciszką), Piotrem i Marianną mieszkali w "domu Stanisława Pyłkowskiego" na ul. Zagrodzkiej. Razem z Boratyńskimi mieszkali tam Pyłkowscy i Cimchowicze.

Oszustowie z Plebanówki i Łozówki - Jan Oszust (1827-1892) i potomkowie

Jan Oszust urodził się 13 maja 1827 w Plebanówce, był synem Macieja i Anastazji Łucków. Jego dziadkowie to Krzysztof (czy Grzegorz) Oszust i Krystyna Krukowska oraz Grzegorz Łucków i Anna (niewiadomego nazwiska). Ojciec Jana, Maciej, miał kilkoro rodzeństwa z których każde także założyło swoje rodziny - a więc Jan miał wielu kuzynów.

Jan Oszust miał 4 żony:
1. Tatiana Polanowska (córka Grzegorza i Marianny Wierzbowieckiej), mieli córkę Annę ur. 1852, a także podobno Marię i "Nellie"
2. Petronela Kańska (ur. ok. 1832, córka Łukasza i Marii Gliwa, zm. 22.11.1853 w Plebanówce przy narodzinach jedynego syna Michała)
3. Zofia Kitajczyk (ur. 13.01.1833 w Plebanówce, córka Macieja i Elżbiety Paluch).
4. Apolonia Multan (ur. ok. 1858, córka Michała i Anieli / Agnieszki Krukowskiej). Po śmierci Jana Apolonia wyszła za Stefana Olearnik z Hleszczawy.

Jan Oszust i Zofia Kitajczyk mieli dzieci:
- Aniela ("Alice"), poślubiła Mikołaja Malinowskiego (syna Ignacego, wnuka Macieja)
- Kazimierz, poślubił Eudoksję ("Dorothy") Wierzbowiecką (od Dymitra i Marii Urbańskiej)
- Stanisław, poślubił Rozalię Brycką (od Joachima i Katarzyny); Rozalia była wdową po Marcinie Maślanka
- Tekla (ur. ok 1858), wyszła za Stefana Worobiec z Iwanówki; wyemigrowali do Kanady
- Wojciech (04.04.1862-07.11.1862)
- Katarzyna (ur. ok 1870), wyszła za Jana Adanszyszyn (?) z Derencówki
- Apolonia - podobno wyszła za Wiktora Bryckiego i mieli 14 dzieci

Jan Oszust i Apolonia Multan mieli dzieci:
- Wiktoria ur. 29.09.1876 Plebanówka
- Józef ur. 16.10.1878 Plebanówka (znany kanadyjskim krewnym jako "Joe")
- Mikołaj ur. 1881 r. (znany kanadyjskim krewnym jako "Nick")
- Jakub 19.11.1882 Łozówka
- Anna ur ok. 1885, zm. 12.02.1886 Łozówka
- Anna ur. 17.03.1887, poślubiła Mikołaja Nakoniecznego vel Kozłowskiego z Iwanówki
- Piotr ur. 29.12.1894 - podobno wyemigrował do Kanady
- Jakub ("Kuba") - podobno wyemigrował do Kanady

 Warto zwrócić uwagę na to, że od 1882 roku dzieci rodzą się w Łozówce - niekoniecznie znaczy to, że rodzina się przeprowadziła, o czym będzie niżej.

Jak wspomnieliśmy, niektórzy potomkowie Jana wyjechali do Kanady. Jeden z nich, Henryk Oszust (Heny Oshust) w latach osiemdziesiątych pospisywał różne informacje o swojej rodzinie w celu stworzenia drzewa genealogicznego. Poniżej podsumowanie informacji o Janie Oszuście:

Jan Oszust był z Łozówki, miejscowości około 11 km od Trembowli. Początkowo było to jedynie jego gospodarstwo, ale rozrosło się ono do tego stopnia, że zmieniło się w osobną miejscowość.

Z czasów młodości Jana zachowała się historia o tym, jak został powołany do wojska. Wraz z pierwszą informacją o podobrze dostał on koszulę od munduru. Spodnie miały nadejść kilka tygodni później. Jan nie czekał jednak na spodnie, tylko uciekł - przepłynął przez rzekę i ukrył się w gospodarstwie swojej ciotki. Po paru dniach głodu i chłodu ujawnił się ciotce, prosząc o jedzenie i ubrania, ale tak żeby nie dowiedział się o tym wuj. Co było dalej, nie wiadomo.

Jan Oszust miał 4 żony i 16 dzieci, tak jak wspomnieliśmy część z nich wyemigrowała do Kanady. Jego trzecia żona Zofia zmarła podobno na zawał po tym jak powołano do wojska jej dwóch synów.

Już jako gospodarz na swoim Jan Oszust budował kiedyś kapliczkę przy drodze na swojej posiadłości i zranił się przy tym siekierą. W ranę wdała się infekcja, a Jan wprawdzie nie zmarł, ale został przez to sparaliżowany. Przeżył jeszcze kolejne 10-11 lat i zmarł około roku 1892. Pochowano go na cmentarzu w Trembowli.